تو این  فکر بودم به عنوان اولین مطلب ، چه جور نوشته ای را بیارم که انگار اصلا نیازی به فکر کردن نداشت . اون کیه که تبلیغ به این روشنی سایت Parsiblog  را ندیده باشه . منظورم همون آمار گیری در مورد انتخاباته . خوب این هم یک سوژه مناسبه که برای شروع همچین بد هم نیست .

خوب:

بی شک عرصه انتخابات آن هم به صورت آزادانه یکی از نشانه های دموکراسی بوده و حضور هر چه پر فروغ تر رای دهندگان دلیلی بر ادعای مردمی بودن آن می باشد.

ولی آنچه در جهت افزایش مشارکت مردمی از اهمیت خاص برخوردار است زمینه سازی جهت بالابردن علاقه در قشرهای مختلف مردمی است .

بی شک حضور افراد ( کاندیداها ) با تنوع فکری ، گرایش های مختلف و ایده های جدید در عرصه سیاست های داخلی و خارجی می تواند به نوعی ، تزریق نوعی اشتیاق مردمی جهت حضوری گرم و سرشار از جوشش و انگیزه باشد.

اما به نظر شما ایده های یکسان و سیاستهای همسو ( البته با حضور افراد با چهره های شغلی مختلف ) تا چه حد می تواند مشوق اقشار جامعه باشد. و یا ادعاهای خالی از تفکر صحیح و منطقی جهت اداره سیستمی با قابلیتهای مختلف که ارائه نظرات جدید و عملی کردن آنها معمولا تا حد زیادی غیر ممکن می باشد ( که معمولا مرهون یک شجاعت بزرگ جهت برخورد و مقابله با اژدرماهی هایی است که سیطره بر آنها نیز صرفا در پی گذشتن از تمام اعتبار فردی بوده و عبور از گرداب دام های پهن گشته در برابر تمام راهکار هایی است که در هر طوفان مصائب به فکر بزرگترین سیاستمداران می رسد ) تا چه حد می تواند در افزایش روحیه مشارکت ماثر باشد.

و یا ادعاهایی معمولا بی مایه و تو خالی مبنی بر رساندن هر فرد از جامعه به سر حد موجودیت خود ، و یا رساندن جامعه به سکویی جهت پرتاب به اوج قله های خوشبختی . که البته این ادعاها صرفا جهت افزایش محبوبیت در جوامع بشری که تازه به الفبای سیاست رسیده باشند و از رسم الخط های آن هیچ گونه اطلاعی نداشته باشند شاید کارآمد باشد .

به نظر شما ،

        در شرایط زمانی کنونی که از یکسو فشارهای خارجی در پی یکسری سیاستهای بلند مدت سیستمداران خارجی بر ایران به یک معزل تبدیل گردیده است ،

        و نیز نیازهای داخلی مردمی که برآوردن بعضی از این درخواستها بسیار فوری و ضروری رخ نمایانده است ،

چه کسی با چه شعاری می تواند این کورس رقابت را با پیروزی پشت سر بگذارد؟

به نظر من حضور کاندیداها باید پر مایه باشد . یعنی با راهکارهایی عملی ، جهت نیل به اهداف پیش بینی شده خود باشند . راهکارها باید بر منطق زمانی درست سوار بوده و همسو با خواسته های مردم تدوین گردیده باشد . اصول جامعه شناسی و موقعیت سنجی در آن رعایت شده و در بازه های زمانی کوتاه مدت قابل اجرا و قابلیت بسط در تمام دوره ها را داشته باشد .

بی شک فردی را باید برگزید که :

1-     از قدرت و نفوذ زیادی در امور داخلی کشور برخوردار بوده و در زمینه اعمال سیاستهای داخلی خود از چنان ابهتی برخوردار باشد که بتواند نظرات خود را جهت پیشبرد اهداف بر تمامی سنگ اندازان داخلی فهمانده و آن را عملی نماید.

2-     در زمینه سیاست خارجی نیز بدون هیچ گونه فوت وقتی جزء یکی از چهره های بزرگ سیاسی به شمار آمده و همه کشورها ، گوشه چشمشان  به سخنرانی ها و کنفرانس های مطبوعاتی او باشد و او را یک فرد استوار و ثابت قدم قلمداد نمایند .

3-     تجربه کافی و وافی در زمینه مدیریت و اداره کشور داشته باشد و با پشت سر گذاشتن چالشهای مختلف در عرصه های گوناگون ، قابلیت اداره کشور در فرآیندهای پیش رو را داشته باشد.

این متن را در آینده نه چندان دور تکمیل خواهم کرد .